سوالات متداول

1- چرا دانشگاه ها شیوه مجازی را انتخاب می کنند؟

 در شیوه آموزش مجازی تعداد زیادی دانشجو در هر ترم مشغول به تحصیل می شوند و از آنجا که دانشگاه طبق مصوبه وزارت علوم ملزم نیست محل اسکان ، تغذیه و ... برای دانشجویان فراهم کند هزینه خیلی کمتری نسبت به دانشجویان روزانه و شبانه برای دانشگاه در بر دارد. و شهریه تحصیلی مجازی ده الی بیست درصد بیشتر از دانشجویان شبانه است. (وقتی دانشجویان شبانه ارشد حدود 900 تومان برای هر ترم پرداخت می کنند دانشجویان مجازی در همان رشته حدود یک میلیون و دویست پرداخت می کنند.) وزارت علوم به هر دانشگاه مجوز جذب 10 الی 15 دانشجوی روزانه و شبانه را صادر می کند ولی در شیوه ی مجازی اجازه جذب 60 دانشجو را نیز صادر نموده است. حالا یه حساب سر انگشتی انجام بدهید. شصت را در یک میلیون و دویست ضرب کنید و میزان سود شیوه مجازی را به نسبت شبانه برای دانشگاه محاسبه کنید و تفاوت هزینه دو شیوه شبانه و مجازی را هم لحاظ کنید تا بتوانید سود خالص را محاسبه کنید.

2- چرا دانشجویان شیوه مجازی را انتخاب می کنند؟

به حرف های مردم گوش کنید :«

-طرف دانشجوئه.

+واقعا! کدام شهر؟

- شهر دور.

+ آخی بیچاره! چند روز در هفته می ره و می یاد؟

- دو روز. بیچاره با این آمار بالای تصادف های جاده ای، هر بار که می ره و می یاد تن خانواده اش می لرزه تا برگرده.

+ شنیده بودم شاغله؟

- آره شاغله. اکثر همکلاسی هاش هم شاغلن برای همین کلاس هاشون پنج شنبه و جمعه تشکیل می شد.

+ نمی شه تو هر شهری یه دانشگاه بسازن که ... ـ»

همین ایده و نیاز زمینه ساخت و گسترش دانشگاه پیام نور را فراهم کرد. اساس دانشگاه های پیام نور این است که دانشجوها خودشون کتاب را بخونن و برای هر درس یک تا سه جلسه رفع اشکال برگزار بشه. یکی از مشکلات این شیوه سطح علمی پایین دانشجوهای پیام نور است. درسته که دانشجوهای پیام نور خودشون بیشترین زحمت را می کشن و بیشترین بار زحمت رو دوش خودشون است ولی همه ما یه ذره که فکر کنیم قبول می کنیم که درسی که از زبان استاد شنیده باشیم را بیشتر از درسی که خودخوان بوده یاد می گیریم. یه چیزی شبیه معجزه است،‌ مطلبی که ده بار از روی کتاب خوندی و نفهمیدی اش یه بار از زبان یه نفر می شنویش و می فهمیش. البته روان شناسی دلیلش را توضیح داده. یاد گیری از طریق گوش بیشتر از چشم است. (اگه می خواهید بیشتر در این مورد بدانید توی گوگل میزان یادگیری از طریق چشم و گوش را سرچ کنید)

خلاصه اینکه لزوم یادگیری درس در محضر استاد حس می شه. اساتید به دلایل مختلف در مرکز و شهرهای نزدیک به مرکز بیشتر حضور دارند، به طوری که شهرهای نزدیک به تهران از آمار بالای متقاضی تدریس در عذابند و شهرهای دور از مرکز از نبود نیروی علمی لازم گله می کنند. (البته تقصیر دانشگاه های کوچیک هم هست که چون بودجه ندارند که هیئت علمی جذب کنند خواهان اساتید حق التدریسی هستند و برای اساتید اصلا نمی صرفه برای ساعتی 800 تومان 7-8 ساعت مسافرت کنند) از نظر اقتصادی اصلا به صرفه نیست که برای همه ی درس ها از اساتید پروازی (استادی که هر روز با هواپیما می یاد سر کلاس) استفاده بشه. خیلی از دانشجوها دوست دارند از اساتید بزرگ کسب علم کنند. مشکلات زندگی رفت و آمد را برای خیلی از طالبان علم سخت کرده. پس بهترین و ارزان ترین راه برای گسترش آموزش در سطوح بالا تحصیلی استفاده از شیوه مجازی است.

3- همه جا که اینترنت نیست که بشه از شیوه مجازی استفاده کرد؟!

خوشبختانه همه جای ایران بسترهای استفاده از اینترنت فراهم شده است. حتی در مکان هایی که تلفن ماهواره ای دارند می توان از طریق سیم کارت های موبایل به اینترنت وصل شد.

4- مدرک مجازی معتبره؟

مدرک مجازی مورد تایید وزرات علوم کشور ایران هست، اما اگه می خواهید خارج کشور بهش استناد کنید می تونید از وزارت علوم اون کشور بپرسید.

5- واحدهای مجازی با روزانه ها و شبانه ها فرق می کند؟

نه. واحدهای هر رشته توسط وزارت علوم تصویب می شود و فرقی بین شیوه ی روزانه، شبانه و مجازی وجود ندارد.

6- چه طوری می تونیم در گرایش مجازی شروع به تحصیل کنیم؟

تا اونجایی که من اطلاع دارم همه ی رشته شهر های مجازی را از طریق آزمون سراسری جذب می کنند.

7- شیوه مجازی مربوط به کارشناسی ارشد است؟

در حال حاضر در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد برخی از رشته های شیوه مجازی اجرا می شود. در مقطع دکتری هنوز از این شیوه استفاده نمی کنند.

8- از کجا بفهمیم چه رشته هایی شیوه مجازی دارند؟

در دفترچه شماره دو سازمان سنجش که رشته شهرها را آورده، شیوه روزانه، شبانه، مجازی، بین الملل و غیره از هم تفکیک شده اند و با توجه به تغییرات وسیعی که در اختیار دانشگاه ها برای جذب یا عدم جذب دانشجو در گرایش های مختلف قرار دارد، تنها راه مطمئن استناد به اطلاعیه های سازمان سنجش است.